وَ کاش مَردِ غزلـ خوانـ

به زیر ِ بارشـِ بارانـ شَهر بَرگردَد ..

کَسی شبیهِ خُدا نِیستــ ، هِیچ کَس ، اِی کاشـ ..

کَمالـِ مُطلَقـ .. اِنسانـِ شَهر بَرگردَد !

چه خُوبـ می‌شُد اَگر مَردِ آسِمانی ِ ما ..

بــِه جَمعـِ خاکی خُوبانـِ شَهر بَرگردَد

خُدا کُند برکتـِ این خِیالـِ دور اَز ذِهن ..

شَبی به سُفره بی ‌نانـِ شَهر بَرگردَد

شَبیهِ خانِه ی اَرواح ساکِتــُ سَردیمـ ..

خُدایِ خُوبــ ! بــِگو جانـِ شَهر بَرگردَد

هنُوز مُنتَظِرمـ یکـ نفَر خَبر بــِدَهد ..

که باز یُوسُفـِ کَنعانـِ شَهر بَرگردَد ... !